ย่นเวลาทะลุมิติ (A Wrinkle in Time)

บทวิจารณ์

"A Wrinkle In Time" เกี่ยวกับเด็กสามคนและสิ่งมีชีวิตมหัศจรรย์สามคนที่พยายามค้นหานักฟิสิกส์ที่หายไปและหยุดยั้งความชั่วร้ายจากการครอบงำจักรวาลนั้นแตกต่างจากช่วงเวลาที่ถ่ายทำในปัจจุบันเนื่องจากฮีโร่ของมนุษย์จากชีวิตของพวกเขากลับมาบนโลก มันเป็นจินตนาการที่อ่อนโยนดูเหมือนเด็กเล็ก ๆ ซึ่งค่อนข้างจะจับมือคนอื่นมากกว่าชกที่ไหล่และนั่นเป็นสิ่งที่ดี อันที่จริงมันเป็นบ่อเกิดของคุณสมบัติที่ดีที่สุดของหนัง มีหลายอย่างที่รู้สึกว่ามีรูปร่างไม่เพียงพอหรือรับรู้ได้อย่างเหมาะสม แต่ในขณะเดียวกันก็มีหลายสิ่งที่ชอบ มันคือความสงบในอุดมคติของกระเป๋าแบบผสม ความใหม่ของชิ้นส่วนใหม่จะถ่วงดุลกับความไร้ประสิทธิภาพของสิ่งต่างๆที่ดูเหมือนว่าภาพยนตร์แฟนตาซีทุกเรื่องจะทำและชิ้นส่วนนี้ทำได้ไม่ดี " 

เรื่องราวเริ่มต้นด้วย Meg Murry ( Storm Reid ) และ Charles Wallace ( Deric McCabe ) น้องชายบุญธรรมวัย 6 ขวบของเธอและ Kate แม่นักวิทยาศาสตร์ของพวกเขา ( Gugu Mbatha-Raw ) ในสภาพโศกเศร้ากับการหายตัวไปของผู้ปกครองครอบครัว Alex Murry ( คริสไพน์ ) ครอบครัวรู้สึกงุนงงกับการหายตัวไปอย่างกะทันหันของเขา แต่กลับกลายเป็นการเชื่อมโยงกับงานวิจัยของเขา (กับเคท) ในเรื่อง tesseracts ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ที่ช่วยให้สามารถพับพื้นที่และเวลาได้ ด้วยความช่วยเหลือจากสิ่งมีชีวิตมหัศจรรย์สามตัว Goofball Mrs. Whatsit ( Reese Witherspoon ) ผู้ยิ่งใหญ่ Mrs. ซึ่ง ( Oprah Winfrey ) และ Mrs. Who ( Mindy Kaling ที่ชาญฉลาด)) เด็ก ๆ ออกจากโลกเพื่อตามหาอเล็กซ์โดยนำวัตถุที่น่าสนใจของเม็กคาลวินโอคีฟของลีวายมิลเลอร์ไปด้วย ในขณะที่พวกเขาเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆในกาแลคซีเพื่อปลดปล่อยอเล็กซ์จากการยึดครองของพลังมืดชาร์ลส์วอลเลซเด็กน้อยอัจฉริยะที่บางครั้งก็ปลุกเด็กตัวเล็ก ๆ คนนั้นจาก "ลูเปอร์ " ด้วยดวงตาที่มีเมฆฝนฟ้าคะนองได้รับการเปลี่ยนแปลงที่น่ากลัว      

 ขอขอบคุณบทความคุณภาพ จาก ดูหนังออนไลน์

โทนของภาพยนตร์มีความจริงจังอย่างมากในบางช่วงเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องรับมือกับความสูญเสียและความผิดหวังโลโก้ของภาพยนตร์อาจเป็นรูปข้าวโพดขนาดมหึมา ในการคัดเลือกนักแสดงที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรมเรื่องราวที่เน้นเด็กเป็นศูนย์กลางและการเน้นที่ความถูกต้องของความรู้สึกมันแตกต่างจากแฟนตาซีไลฟ์แอ็กชันที่ใช้งบประมาณจำนวนมากเมื่อไม่นานมานี้ (รวมภาพยนตร์ซูเปอร์ฮีโร่) ที่การมีอยู่ของมันเป็นสิ่งที่ตรงกันข้าม ทีมงานลูกสาวพ่อของ Reid and Pine ไพน์กลายเป็นหนึ่งในชายชั้นนำที่มีความสามารถหลากหลายที่สุดในภาพยนตร์อเมริกันและเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่สามารถถ่ายทอดเรื่องราวที่ล้าสมัยจอร์จ - เบลีย์ที่มีรายละเอียดที่บาร์แบรนด์ของความเป็นชายที่เปราะบางทางอารมณ์โดยไม่ดูเหมือนว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เช่นเดียวกับนักแสดงหลักคนอื่น ๆ เขากำลังแสดงในรูปแบบภาพยนตร์แบบเก่าเพียงแค่ปลูกเท้าของคุณและพูดตามบรรทัดที่ดูเหมือนจะแสร้งทำเป็นว่าวิธีการไม่เคยเกิดขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรดค่อนข้างดีในเรื่องนี้ บันทึกบางส่วนที่เธอพูดในช่วงต้นทำให้ฉันนึกถึงอลิซาเบ ธ เทย์เลอร์ใน "National Velvet" ในการแสดงละครที่ใกล้เข้ามา แต่ในฉากที่มีไพน์ใกล้จบซุ้มก็ลดลงและทำลายล้าง คุณลองคิดดูว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ต้องแสร้งทำเป็นเข้มแข็งแค่ไหนมีความเจ็บปวดเพียงใดและมันเป็นอย่างไรสำหรับการแสดง: กลไกการเอาชีวิตรอด

ปัญหาคือนาทีที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับความไว้วางใจจากเราและนำเราไปสู่เรื่องราวสิ่งที่ต้องแสดงให้เราเห็นนั้นไม่ใช่สิ่งที่น่าทึ่ง: ส่วนใหญ่เป็น CGI ที่ไม่น่ากลัว / เร้าใจ / ยืด / ระเบิดในแบบที่คุณ ดูในภาพยนตร์ Marvel ที่ต่ำกว่ามาตรฐาน (มีแม้แต่สิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนใบกะหล่ำปลีบินได้) สิ่งนี้สร้างความประทับใจให้กับปฏิกิริยาของตัวละครมากกว่าสิ่งที่อยู่บนหน้าจอ นอกจากนี้ยังต้องทนทุกข์ทรมานจากการพยายามทำมากเกินไปในเวลาวิ่ง 109 นาทีที่ค่อนข้างน้อย (นวนิยายต้นฉบับ Madeline L"Engle ได้รับการพิจารณาว่าไม่สามารถปรับตัวได้นับตั้งแต่ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 2505 ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าแม้แต่มินิซีรีส์ก็อาจมี ปัญหาภาพยนตร์โทรทัศน์ปี 2546เป็นซากรถไฟ) และมีหลายครั้งที่ผู้กำกับAva DuVernay ("") และผู้เขียนบทเจนนิเฟอร์ลีและเจฟฟ์สต็อคเวลล์ มีปัญหาในการเปลี่ยนไปมาอย่างราบรื่นระหว่างโหมดต่างๆของภาพยนตร์ซึ่งใช้ช่วงเสียงตั้งแต่เรื่องราวความรักถึงวาระไปจนถึงความโรแมนติกที่กำลังจะมาถึงยุคไปจนถึงภาพยนตร์ตลกที่น่าพิศวงไปจนถึงโอดิสซีย์เชิงปรัชญาที่มีจิตใจสูง ฉันหวังว่า DuVernay จะให้ฉาก Pine และ Mbatha-Raw มากขึ้น และฉันหวังว่าเธอจะถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับ Winfrey ซึ่งเป็นคนที่สง่างามอย่างง่ายดาย แต่ไม่ได้ทำอะไรมากที่นี่นอกจากการประกาศ Kaling การปรากฏตัวที่มีเสน่ห์ซึ่งติดอยู่ในบทสนทนาที่ประกอบด้วยคำพูดของกวีและนักคิดผู้ยิ่งใหญ่ และวิเธอร์สปูนผู้มีนิสัยขี้แย แต่ไม่เคยขึ้นเครื่องบินกลินดาแม่มดผู้ดีแห่งทิศเหนือที่เธอสามารถเข้าถึงได้อย่างง่ายดายเธอมีแนวโน้ม แต่นี่เป็นเรื่องที่อยากให้ภาพยนตร์ได้ทำในสิ่งที่ทำอยู่แล้วมากกว่าที่จะอยากให้มันทำอย่างอื่น