พันธุ์โคและการผสมพันธุ์1. บทบรรยาย สายพันธุ์คือเผ่าพันธุ์หรือพันธุ์ที่เกี่ยวข้องกับการสืบเชื้อสายและความคล้ายคลึงกันในลักษณะที่แยกแยะได้บางอย่าง วัวมากกว่า 250 สายพันธุ์ได้รับการยอมรับทั่วโลก ในแอฟริกามีวัวอยู่ 2 เผ่าพันธุ์หลัก ได้แก่ Bos indicus (วัวที่มี humps) ได้แก่ วัว Boran, Sahiwal และ Zebu (พื้นเมือง) และ Bos taurus (สายพันธุ์แปลกใหม่หรือนำเข้า) สองเผ่าพันธุ์สามารถข้ามสายพันธุ์และกากบาทที่สามารถผลิตมากทั้งในแง่ของอัตราการเจริญเติบโตสำหรับเนื้อวัวผลิตนมที่ดีขึ้นเช่นเดียวกับโรค ต้านทาน เคนยาเป็นแหล่งกำเนิดของพันธุ์โคหลากหลายชนิด

 ภายในภูมิภาคแอฟริกาตะวันออกและแอฟริกากลางเคนยามีโคนมพันธุ์ต่างถิ่นมากที่สุด สำหรับสายพันธุ์พื้นเมืองเคนยายังอยู่ในอันดับต้น ๆ ของเอธิโอเปียและซูดานที่ติดอันดับประเทศในแอฟริกาที่มีประชากรวัวสายพันธุ์พื้นเมืองมากที่สุด เขตนิเวศเกษตรบางแห่ง (AEZ"s) ไม่เหมาะสำหรับโคนมพันธุ์แท้ที่ให้ผลผลิตสูง แต่จะได้รับประโยชน์จากการผสมข้ามพันธุ์กับวัวสายพันธุ์ท้องถิ่นที่มีสายพันธุ์แปลกใหม่ อย่างไรก็ตามสิ่งนี้จะมีประโยชน์ก็ต่อเมื่อมีแนวทางการจัดการเช่นการให้อาหารที่ดีขึ้นมีน้ำจืดปริมาณมากและแหล่งยาสำหรับสัตว์ที่เชื่อถือได้ หากไม่มีเงื่อนไขเหล่านี้อัตราการรอดชีวิตของสายพันธุ์แปลกใหม่และการผสมข้ามสายพันธุ์มีแนวโน้มที่จะต่ำ 

สนับสนุนโดย lucaclub88

เว็บ บา   คา   ร่า  ออนไลน์

สิ่งนี้ควรเป็นสิ่งแรกที่ควรพิจารณาในแผนการเพาะพันธุ์: พันธุ์สัตว์ชนิดใดที่เหมาะกับสถานการณ์ในฟาร์มมากที่สุด อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับการ ปรับปรุงพันธุ์ในการเลี้ยงสัตว์อินทรีย์ (ในการส่งเสริมสุขภาพสัตว์และการป้องกันโรคตามบรรทัดฐานของ IFOAM ที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นพันธุ์พื้นเมืองหรือสายพันธุ์แปลกใหม่หรือลูกผสมจะมีประสิทธิภาพดีที่สุดขึ้นอยู่กับสภาพอากาศโรคที่เกิดขึ้นแหล่งอาหารที่มีอยู่และความพร้อมของน้ำจืด สายพันธุ์แปลกใหม่มีราคาแพงกว่าในการซื้อและต้องการสิ่งอำนวยความสะดวกที่ซับซ้อนมากขึ้น สายพันธุ์พื้นเมืองโดยทั่วไปมีความแข็งแกร่งและคุ้นเคยกับสถานการณ์น้อยกว่าเหมาะสำหรับโรคและความต้องการอาหารที่มีคุณภาพน้อยกว่า ผลผลิตมีน้อย แต่ในฟาร์มส่วนใหญ่ยังใช้ศักยภาพไม่เต็มที่ 

ภายใต้เงื่อนไขที่ไม่เหมาะสมสายพันธุ์พื้นเมืองจะมีสุขภาพที่ดีและสวัสดิภาพสัตว์มีความเสี่ยงน้อยกว่าเช่นเดียวกับสายพันธุ์ที่แปลกใหม่ในสถานการณ์เดียวกัน แม้ว่าการผลิตจะต่ำ แต่การมีสายพันธุ์พื้นเมืองแทนที่จะเป็นสายพันธุ์ที่แปลกใหม่ก็สามารถทำกำไรได้ทางเศรษฐกิจมากกว่าเนื่องจากความต้องการในอาหารและการดูแลสุขภาพต่ำกว่า ความเป็นไปได้ในการผสมพันธุ์ในพื้นที่โดดเดี่ยวมีน้อยกว่าพื้นที่ที่มีโครงสร้างพื้นฐานที่ดี การใช้วัวพันธุ์ท้องถิ่นแทนการผสมเทียมอาจเป็นปัจจัย จำกัด ในการปรับปรุงการผลิตโคในท้องถิ่น การทำงานร่วมกันเป็นกลุ่มเกษตรกรและริเริ่มเป็นกลุ่มอาจเป็นประโยชน์