ความสำเร็จและการขยายตัวของการตั้งถิ่นฐานในอาณานิคมของโปรตุเกสในภูมิภาคทางตะวันตกและทางใต้ของเซาเปาโลในช่วงกลางศตวรรษที่ 18 ทำให้เกิดความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นระหว่างมงกุฎของโปรตุเกสและสเปน และเปิดบทใหม่ในการแข่งขันของสองมหาอำนาจยุโรปทางฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกทางตอนใต้ อเมริกา. หลังจากหลายทศวรรษแห่งความขัดแย้งและการปะทะกันบนพื้นดินที่เพิ่มขึ้น เมื่อวันที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2293 ตามคำยุยงของอเล็กซานเดร เด สนธิสัญญามาดริด  กุสเมา (2236-2396) รัฐมนตรีที่พระเจ้าโจอาวที่ 5 แห่งโปรตุเกสทรงไว้วางใจมากที่สุด (2232-2393) การประนีประนอมก็มาถึงระหว่าง มงกุฎทั้งสองผ่านการลงนามในสนธิสัญญามาดริด ( 38 CTS 457). สนธิสัญญาดังกล่าวระบุข้อตกลงเกี่ยวกับดินแดนโดยละเอียด ในขณะที่โปรตุเกสยอมรับอำนาจอธิปไตยของสเปน