ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาหมอนทองได้ครองตลาดทุเรียนในประเทศจีน แท้จริงแล้วราชาแห่งผลไม้ได้กลายเป็นสินค้าเกษตรที่สำคัญที่สุดชนิดหนึ่งที่มีการซื้อขายกันแบบทวิภาคี ทุเรียนไทยเกือบทั้งหมด ยกเว้นที่บริโภคโดยคนท้องถิ่นจะถูกส่งไปยังประเทศจีน คิดเป็น 91% ของผลผลิตต่อปี ส่วนที่เหลือไปที่สหรัฐอเมริกา ยุโรป และประเทศอื่นๆ กระทรวงเกษตรฯ ระบุ ในช่วง 6 เดือนแรกของปีนี้ 94% ของทุเรียนไทยถูกส่งไปยังประเทศจีน ทำไมทุเรียนจึงมีความสำคัญต่อวิวัฒนาการความสัมพันธ์ไทย-จีน? ประการแรก ไทยเป็นประเทศแรกที่จีนอนุญาตให้ส่งออกทุเรียนสดเพื่อการบริโภค เรื่องทั่วไปของทุเรียน ในเวลานั้น มันเหมือนกับของขวัญชิ้นใหญ่ที่มอบให้กับเพื่อนที่ดี ประเทศอื่นๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งปลูกทุเรียนก็ต้องการสิทธิพิเศษเช่นเดียวกัน ไม่มีใครได้รับมัน ดังนั้นผู้บริโภคชาวจีนจึงคุ้นเคยกับหมอนทองมากกว่าทุเรียนประเภทอื่นๆ เพิ่งอนุญาตให้เวียดนามส่งทุเรียนสดข้ามพรมแดนจีนได้ไม่นาน ทุเรียนเวียดนามกำลังเป็นที่นิยมเพราะความใกล้และราคา ฟิลิปปินส์เป็นประเทศที่สามที่ได้รับอนุญาตและถูกเพิ่มเข้าไปในรายชื่อในเดือนมกราคม ประเทศอื่นๆ เช่น มาเลเซีย อินโดนีเซีย กัมพูชา และออสเตรเลียส่งออกทุเรียนแช่แข็งไปยังจีนเท่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งทุเรียนของมาเลเซียหรือที่รู้จักกันในชื่อ Busan King ถือเป็นพรีเมี่ยมและมีราคาสูงกว่า ถึงกระนั้น Busan King ก็ให้บริการตลาดเฉพาะกลุ่มเล็กๆ